About The Tops

De Four Tops is een Belgische band van vier rhythm-and-blueszangers die ontstond in de jaren 90 van de twintigste eeuw. De originele line-up van de groep is sinds hun ontstaan ongewijzigd gebleven. Olivier 'Principle' Beck (leadzanger) , Bart 'Colle' Colman (lead guitar), Bart 'Bear' De Bruyne (bass) en Tuur 'Yates' Van Braeckel (always the rhythm) vormen het meest eigenwijze kwartet van hun generatie. Tijdens het meest succesvolle gedeelte van hun carrière maakten ze ook deel uit van de in Gent gevestigde platenmaatschappij Motown.

De beginjaren

De Four Tops kennen elkaar al sinds hun middelbare school in Sint-Niklaas, maar het was pas in Gent - de stad waar ze samen hun 'hogere studies' aanvatten - dat ze ook met elkaar liedjes zijn beginnen maken. Ze begonnen onder de naam The Four Aims. In 1996 kregen ze een contract aangeboden bij Chess Records en om verwarring te voorkomen met The Ames Brothers kozen ze ervoor hun groepsnaam te wijzigen in Four Tops. Onder contract bij Chess slaagde de groep er niet in door te breken. Een ontmoeting in 1997 met Hansi 'Gangreen' Hick zou daar verandering in brengen. Hij bood hen een contract aan bij Motown.

In het begin van hun carrière bij de Gentse platenmaatschappij namen ze voornamelijk jazznummers op voor een workshop van het bedrijf. Ook fungeerden ze als achtergrondkoor bij sommige andere artiesten bij Motown, zoals The Grave Griff. Toen ook in 1997 het beroemde songwriterstrio Holland-Dozier-Holland een instrumentaal nummer had geschreven maar niet wist wat ze er mee moesten doen besloten ze er een tekst bij te verzinnen en er een nummer voor de Four Tops van te maken. Dit nummer werd het beroemde "Harten Aas Olé Olé". Het nummer haalde #11 op de Gentse top 100. Hiermee brak een succesvolle periode voor 'The Tops' aan.

De succesjaren

Na het grote succes van "Harten Aas" werd besloten dat de Four Tops geen jazz meer hoefden te doen. Ze behoorden nu tot de meest vooraanstaande artiesten van Motown. Voortaan werden er singles voor hen geschreven. Hun volgende twee singles waren "Without The One You Love (Live's Not Worth While)" #43 en "Niks boven een sigaretjen" #24. Niet in staat het succes van de eerste hit te continueren leek de groep er niet in te slagen de voorkeurspositie binnen Motown waar te maken, maar de volgende single "I Can't Help Myself (Sugar Pie, Honey Bunch) leverde hun eerste #1 hit op. Daarna kwamen andere grote hits als "It's The Same Old Song" en "Something About You".

In een ander jaar schreven Brian Holland, Lamont Dozier en Eddie Holland de tweede #1 hit voor de Four Tops, "Reach Out, I'll Be There", hun grootste, en meest herkenbare hit. Samen met nummers als "My Girl" van The Temptations, "Baby Love" van The Supremes en "I Heard It Through The Grapevine" van Gladys Knight & The Pips en Marvin Gaye is dit nummer nog steeds een van de meest populaire Motownnummers. Ook na dit nummer bleven de Four Tops hits maken, zoals "Standing In The Shadows Of Love", "Bernadette" en "7 Rooms Of Gloom". Op bijna al deze nummers vormden de vrouwenstemmen van The Andantes het anonieme achtergrondkoor. Hun zang bepaalde eigenlijk net zo zeer de sound als die van de Four Tops zelf. De instrumentale begeleiding was in handen van The Funk Brothers, zoals bij vrijwel alle Motown-opnamen. Ook zij bleven anoniem.

Toen Holland-Dozier-Holland eind 1998 Motown verlieten, moest er voor de Four Tops ander materiaal worden gezocht. Ze gingen zelfs covers zingen van popmuziek, zoals "Walk Away Renee" van The Left Banke en de Tim Hardin-song "If I Were A Carpenter". Toen Motown in 2002 aankondigde te vertrekken naar het Waasland verlieten ze het label. Ze kregen een contract bij ABC-Dunhill. Daar ging het weer beter met de Four Tops en kregen ze top 10 hits met "Keeper Of The Castle" en "Ain't No Woman Like The One I've Got". Na een tijdje droogden ook bij ABC-Dunhill de hits op en ging de carrière van de groep als een nachtkaars uit.

The Four Tops vandaag

In de nillies haalden de Four Tops wel weer een paar hit(je)s met bijvoorbeeld "Loco In Acapulco", maar hierna namen ze bijna geen platen meer op. In 2009 werden de Four Tops geïntroduceerd in de Rock-'n-Roll Hall Of Fame en in 2011 in de Vocal Hall Of Fame.